بهانه

این روزها تنها ارزانی شهر  تن زنان و دختران و جان مردان سرزمینم هست.. در تاریخ به یادگار ثبت کنید که روزی مردمانی بودن که قلب را در ازای نان به حراج گذاشتند تا شکم گرسنه فرزندش را سیر کند بنویسید که عده ی از پوست تن مردم عبا درست کردن و بر سر نهادن ..بنویس در تاریخ مردی در باران قرار بود بیاید ولی در غبار زندگی گم شد و هرگز نیامد.بنویس بابا هرگز نتوانست نان بیاورد چون اسبش را لنگ نان کردنبه مردمان آن زمان بگو مادر هرگز دامنش پاک نشد از رنج چون دامن را در ازای نان به باد سپرد..به فرزندان زمانت بگو آن روزها مردمی زندگی کردن که وعده بهشت موعود را از کسانی میشنیدن که خودشان بهشتشان آنسوی دریاها بود ..بگو آن مردم همه جانشان ارزان بود جزء شکم گرسنه شان..این ارزانی مبارک خاک فروشان باشد..بگو مرگ بر دروغ و ریانگو مرگ بر مردمی که هرگز ندیدیبگو مرگ بر پستی و حرامزاده گان هم خوننگو مرگ بر مردم آنسوی دریاها بهانه ...

من را ببخش برای وقت هایی که گم میکنم تو را و هرگز دلم نمیخواهد پیدایت کنم.من را ببخش برای تمام بی حوصلگی هایم،ببخش مرا که هرگز تو در حوصله ام نگنجیدی.ببخش مرا برای تمام لحظه های که هرگز برای با تو بودن صرف نشد.میدانم خیلی دلت میخواست من هم مثل تو باشم، عاشقی دلباخته و صبور ؛ ببخش مرا برای تمام روزهایی که می توانستم صبور باشم ولی نشد .... ببخش مرا برای تمام روزهایی که درد عاشقی را به تنهایی به دوش کشیدیببخش مرا برای عمر بر باد رفته ات بهانه ...